Sizlere koca koca haberlerim var

Bu yazıyı bir gün yazacağımı adım gibi biliyordum, bilmediğimse o günün bu kadar yakın olmasıydı. Son bir aydır hayatımızı tümden etkileyecek bir şeyler oluyordu, artık hepsi sonlandı. Bir süre önce sevgili nişanlıma reddedemeyeceği bir iş teklifi geldi. Mailler, yüzyüze görüşmelere döndü, 2 ziyaret sonrasında geçen hafta sonu her şey kesinleşip imza atıldı. İşiyle aşk yaşayan biri olduğunu ve şu anki şartların onu mutlu etmediğini bildiğimden kararını sonuna kadar destekledim, hatta sonunda buraya ilk geldiği günkü hevesiyle yeni bir işe başlayacak olmasına çok sevindim. Buraya kadar her şey normalse de, farklı olan tek şey yeni işinin Bakü'de olmasıydı.



Bu konular ilk konuşulmaya başladığında biraz temkinli davranmıştık. Ortak kararımız sevgilimin önce gidip, biraz havayı koklaması ve  benim sonra yanına gitmemdi. Her şey biraz daha kesinleşince kısa bir süre düşündüm. Türkiye'ye ilk geldiğinde her şeye bir süre yalnız göğüs germesi gerekmişti ancak yanında ben varken, başka bir ülkede yeniden yalnız başına başlaması düşüncesi bana düşündükçe garip geldi, zaten çok uzun süreli ayrılıklara da dayanamayacak kadar bağlıydık birbirimize. Ailemi, arkadaşlarımı, buradaki düzen ve evimizi özleyecektim ama kabul etmeliyim ki bu ülkedeki ve çevremdeki çoğu şey de artık beni huzursuz etmeye başlamıştı ve ferah bir ortama duyduğum ihtiyaç da, kararımı hızlandırmıştı. Hem daha önce kendi ülkemden başka bir yerde yaşamamıştım, bu da çok büyük bir hayat tecrübesi olacaktı. Onunla aynı zamanda gitme düşüncemi  paylaştığımda , o da hevesle kabul edince, benim için de Bakü yolu daha erken gözüktü.  Tolstoy'un dediği gibi "öyle zamanlar olur ki,  nereye gittiğin önemini yitirir çünkü önemli olan yanında kiminle gittiğindir", öyle değil mi? :)